Weer thuis in Zwollywood!

Buna Ziua lieve mensen,

Tja, Jullie moesten even wachten maar hier dan toch weer een bericht van mijn kant. Na al een week in NL te zijn zal ik nog een beetje vertellen van mijn laatste belevenissen in Roemenie en een beetje van mijn thuiskomst in Nederland, zodat jullie dan weer helemaal op de hoogte zijn van alles.

De laatste twee weken in Sibiu hadden wij allebei vakantie en dus konden we nog wel een aantal dingen doen. We moesten zelfs alles plannen, omdat veel vrienden nog vroegen of we langskwamen om te eten.
Maandags zijn we met twee vriendinnen met de trein naar Ocna geweest. Ocna is een klein plaatsje, in de buurt van Sibiu, waar verschillende zout- en moddermeren zijn. We hebben daar gezwommen, nou ja, gezwommen, eerder gedreven en verder was het erg gezellig. ’s Avonds kwamen Anca, Adina en Imre nog langs en hebben we spelletjes gespeeld.

Dinsdagmorgen geoefend met de dirigent, omdat we zondags het ‘Onze vader’ gingen zingen in de kerk. ’s Middags waren we ook uitgenodigd bij enkele meiden van de jeugd en daarna zijn we voor de laatste keer naar Vox dei geweest. Woensdagmiddag kwamen Gerard (de vriend van Kirsten) en haar vader aan in Sibiu, na een lange reis. Ze kwamen met een busje, zodat we met al onze spullen weer terug konden rijden naar NL. Omdat wij uitgenodigd waren om met twee meiden een film te kijken en een speciaal Roemeens gerecht te eten hebben wij onze gasten thuis gelaten. Na een gezellige avond zijn we terug gegaan om met zijn allen bij de buren de voetbal wedstrijd van Nederland te kijken! Dus in Oranje kleding en met een NLse Wuppie!!

Donderdag hebben we een van de mooiste routes in Roemenie gereden, door de Fagaras bergen. De route is alleen in de zomer open, als een groot deel van de sneeuw gesmolten is en als het veilig is voor vallende stenen. We zijn meerdere keren uit de auto gegaan om te genieten van de uitzichten en de natuur. Halverwege hebben we zelfs in de ijskoude rivier gestaan op onze teva’s en staan te genieten. Bovenop de berg was een tunnel en daardoor kwamen we aan de andere kant uit. En dat was ook super mooi. Na een aantal kilometers kwamen we bij het stuwmeer aan, waar we omheen zijn gereden. Dit meer ligt op 2500 meter hoogte. Een bijzondere route!

Vrijdag een van alles en nog wat dagje. Zaterdagmorgen hebben we Esti haar verjaardag gevierd en samen met de kinderen een bord beschilderd en een aantal spelletjes gedaan. ’s Middags zijn we met zijn vieren nog de stad in geweest om nog in kerken te gaan om deze te bekijken. Bij de Duitste Evangelische kerk vroeg een meisje of we naar boven wouden! Tuurlijk, dus zijn wij nog in de toren geweest. Ik zal er een foto bij doen van die kerk, wij zijn in de vier kleine torentjes geweest! Erg leuk!
’s Middags, avonds hadden wij ons eigen afscheidfeestje! We hadden de jeugd uitgenodigd en we hebben met elkaar gezongen, hun bedankt en gekletst. Twee van de jeugd hadden een lied voor ons geschreven! Echt super lief en ontroerend. En we kregen nog een bijzonder kado, namelijk een taart! Een heerlijke Roemeense taart, een groot vierkant met Roemenië erop! Ik was erg verrast en echt super tof!! Ook hier zal ik een foto van bijvoegen!! Dus kijk even bij de foto’s!

Zondagmorgen hebben wij een preek in de bergen gelezen, na een wandeling! Nog genieten van Gods schepping. In de middagdienst hebben wij het ‘Onze Vader’ gezongen voorin de kerk. Na de dienst was het theedrinken en hebben we daar afscheid genomen van de mensen. Want veel van de jeugd zouden we daarna niet meer zien.
Maandag ben ik nog verbrand door de zon bij Ocna, jaja, we waren weer in de zoutmeren te vinden voor een duik, zonder te duiken. Het was lekker en heerlijk ontspannen.
Dinsdag alles inpakken! Gewoon heerlijk bijna alles stapelen en klaar liggen, koffer en tassen erbij en erin doen. Ook heb ik nog mijn evaluatie gesprek gehad met de Dirk-Bart en Marja. Wat goed was om af te ronden en het werk af te sluiten.
Daarna zijn we uiteten geweest met DB en Marja, de vader van Kirsten, Gerard en Kirsten. Dat was gezellig en erg lekker! Voordat we het wisten was het eten alweer op en tijd om naar huis te gaan. Nadat we de laatste spullen in de bus hadden geladen zijn we naar de buren gegaan om onze periode hier van werken en wonen af te sluiten. We mogen God danken voor een gezegende tijd in Roemenië, een tijd om te werken, te wonen en te leren. Hij heeft ons geleid en het goed laten zijn.
We kregen van hun een cd met Roemeense gospel muziek, deze hebben we dan ook gelijk al grijs gedraaid op de terug weg in de bus! Buurtjes dank jullie wel!!

Woensdagmorgen vertrokken we voor half vijf uit Sibiu! Het was nog een beetje donker. Om vier uur stonden vier mensen van de jeugd bij ons huis om ons uit te zwaaien. Echt tof! We hebben nog even gepraat, gebeden voor de reis en afscheid genomen. Toen moesten we weg rijden, erg raar, alsof we op vakantie gingen.

Donderdag 29 juni brachten ze mij om 15 uur in Wezep aan. Toen was ik weer thuis, zo normaal en tegelijk zo raar. Het voelde gewoon alsof ik er gisteren nog was. Mijn broertje nam mij gelijk mee voor een frisse duik naar het Heerderstrand! Heerlijk!

Vrijdags mijn verjaardag een beetje herdacht. Zaterdagmiddag mijn dozen naar mijn huisje in Zwolle gebracht en ‘avonds kwam de jeugd van de kerk van Zwolle langs. Zondag weer in Zwolle naar de kerk geweest. Dat was bijzonderder dan thuis komen. Het was stil in de kerk, in Sibiu werd er altijd in mijn oor gefluisterd. Want ik snap meer van alles als het vertaald werd naar het Engels. Nu kon ik het weer zelf verstaan.

Maandag ben ik naar Zwolle gegaan en ben ik begonnen met het uitpakken van mijn dozen. Ik woon dus weer in Zwolle op mijn oude stekkie aan de van Ummenstraat, 8022 BM Zwolle, 038 45 29 117! Vanaf half augustus kan ik beginnen bij de invalpoule van een grote gehandicapten organisatie in Zwolle.

Zo, nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte van mijn laatste belevenissen in Roemenië en kan ik jullie weer persoonlijk ontmoeten op NLse bodem. Bedankt voor alle felicitaties en welkom thuisjes! Lief, warm en bemoedigend!

Multsumesc pentru tot, bedankt voor alles!

Liefs Marije Koster